بعد ازظهر یکی از روزهای بهاری سال 1360 بود. در پایان جلسات علنی مجلس شورای اسلامی، معمولا نمایندگان پس از ادای فریضه نماز، برای صرف ناهار راهی غذاخوری واقع در طبقه زیرین پارلمان می شدند. سپس هریک از نمایندگان زمان باقیمانده تا تشکیل کمیسیون ها در ساعت 2 بعد از ظهر را به طریقی از جمله دیدار با ارباب رجوع و موکلین ، پیگیری تلفنی امور ومشکلات مربوط به حوزه انتخابیه و یا بحث و گفتگوی با همکاران سپری می کردند.
بر روی مبل راهروی مجلس، مرحوم آیت الله سید یونس عرفانی نماینده فقید مردم تالش (استان گیلان) نشسته بودند. بنده و حجت الاسلام والمسلمین سید ابوالحسن حسینی نماینده مردم مینودشت و کلاله نیز در دو سوی ایشان روی مبل قرار گرفتیم.
مرحوم آیت الله سید یونس عرفانی، نماینده فقید تالش در مجلس اول
مرحوم آقای عرفانی از متانت و تواضع خاصی برخوردار بود. وی عضو جامعه روحانیت مبارز تهران ، امام جماعت مسجد حضرت سیدالشهدا در تهران و از مبارزین در نهضت اسلامی امام خمینی (ره) بود و نزد نمایندگان احترام و جایگاه ویژه ای داشت.
آقای حسینی معروف به مینودشت، به مرحوم آقای عرفانی اظهار داشت: حاج آقا، اطلاع دارید که فلانی را بازداشت کردند؟ (فرد مورد اشاره شخص محترمی بود).
آقای عرفانی با تعجب پرسید: عجب! چرا؟
آقای حسینی ادامه داد: ظاهرا در سفری که به خارج داشت کالای قاچاق حمل می کرد!
آیت الله عرفانی که آشکار بود از حادثه پدید آمده متاثر شده بود، آهی کشید و گفت: آقای حسینی، آقای متکی! خداوند ستارالعیوب است، خطاها و لغزش های فردی اشخاص را می پوشاند و آبروی او را حفظ می کند ولی در رابطه با انقلاب اسلامی که بر آمده از خون شهداست، چنانچه اقدامات و اعمال شخصی موجب هتک آبروی انقلاب شود، خداوند ستارالعیوبی خود را کنار می گذارد. یعنی در جایی که آبروی فرد با آبروی انقلاب اسلامی در تعارض قرار گیرد، خداوند آبرو و حیثیت انقلاب را حفظ می کند و آبروی انسان خطاکار به واسطه عمل او بر زمین می ریزد. او سپس عاقبت بخیری را از حضرت حق مسئلت نمود.
و حقیقتا عاقبت به خیری، کاملترین حلقه از دعاهاست. در فراز و فرود سی و چند ساله انقلاب اسلامی چقدر قصه آن مرد محترم در عرصه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در بستر انقلاب تکرار شد؛ عبرتی برای صاحبان بصیرت.
والسلام علی من اتبع الهدی
منوچهر متکی
کاش مسولان ما ، کمی درس عبرت بگیرند .
اي كاش كه ميبود. لطفا پاسخ اين مطلب را به ما بدهيد ....
چرا ديگر در كشور عزيزمان از ايشان از اين بزرگ مرد، نامي برده نميشود؟ با اين تفاسيري كه از ايشان در جاي جاي ايران و برخي كشورهاي عربي شنيده ايم و ميشنويم چرا امروز نام ايشان در مطبوعات و رسانه هاي ما كم است؟
اولا از جناب آقای متکی ممنونم که یاد بزرگ مرد تالش بزرگمان را دوباره در یادها گرامی داشتند که منش بزرگی خودشان را به اثبات رساندند و ما به داشتن شخصیتی چون آیت اله عرفانی افتخار می کردیم و خدا را شکر که فرزندان ارزشمندشان راهشان را که حمایت از انقلاب و خون شهداست ادامه می دهند در این را لازم است از دو فرزند بزرگوارشان جناب حاج سید شمس الدین و حاج سید مجتبی عرفانی تشکر داشته باشم .